Chandra panie.

Potrafi być naprawdę wkurzająca. Nie wiadomo co wtedy robić, jak się ogarnąć. Wszystko jest smutne, niefajne, do dupy, a Ty jedyne czego pragniesz, to schować się przed światem… Chandra. Jeden z największych demotywatorów.

Tak mam właśnie dzisiaj.

Pierwszy raz od dłuższego czasu piję kawę w piżamie. Pierwszy raz wstałam z łóżka jako ostatnia. Nawet nad tym wpisem siedzę już kawał czasu! Zero ogarnięcia, zero chęci zrobienia czegoś fajnego, pożytecznego.

Pralka dudni za głośno, kawa jest jakaś gorzka, a dzieci krzyczą o kilkadziesiąt decybeli głośniej niż zazwyczaj.

Czym dokładnie jest chandra? Jest to obniżenie nastroju, poczucie niemocny i beznadziejności. Nic się nie chce, nic nie cieszy. Oczywiście nie mylmy jej z depresją, ta druga jest poważną chorobą, a chandra? Zdarza się każdemu, trwa dzień, może tydzień. Znika sama, chociaż oczywiście najlepiej jej trochę pomóc.

Nie jestem pesymistką, rzadko narzekam, śmieję się ze swoich wad, wtop i niedociągnięć. Tak jest fajniej, milej, weselej a przede wszystkim łatwiej!  Ale w takie dni… ło matko… płacz, gniew, życiowa masakra.

Co robię, żeby było mi choć ciut lepiej?

W dni kiedy jestem sama z dziećmi, tak naprawdę przez cały dzień udaję, że jest ok. Takie życie matki. Nie możemy pozwolić, żeby nasz gorszy dzień odbijał się na nich (chociaż często tak właśnie jest i naprawdę nie da się tego uniknąć). Dopiero wieczorem nakładam sobie ogromną porcję lodów, chipsów, do tego kakałko i włączam najśmieszniejszy film/serial jaki tylko znam (najczęściej są to kultowi “Przyjaciele”).

Na (moje!) szczęście dzisiaj w domu jest M. Plan się zasadniczo nie zmieni, po prostu rozciągnę go w czasie, na kilkanaście godzin. Raz na jakiś czas można…

Podsuńcie mi swoje sposoby na chandrę. Jestem pewna, że każda z Was ma minimum dwa fantastyczne pomysły jak sobie z takim stanem radzić. <3