Jak żyć lepiej?

Lubię swoje życie. Lubię wszystkie jego zalety i wady.

Potrafię czerpać przyjemność z najprostszych rzeczy i olewać te złe na które nie mam wpływu.

Nie, nie urodziłam się z takim “darem”. Ja się go nauczyłam. Moje życie nie było usłane różami, zawsze były jakieś problemy – jak u wszystkich. Tyle, że ja potrafiłam nad nimi “zapanować”, a raczej nad wpływem jaki wywierają złe zdarzenia na moje życie.

Tak! Można się tego nauczyć!

Uwaga teraz poleci moralizatorski tekst, ale polecam wziąć te rady do siebie. Działają!

 WYLUZUJ.

To na początek.

Dziecko znów poplamiło dywan? Podarło spodnie? Wylało sok na podłogę? A może nie chce dokończyć obiadu, ubrać się na spacer albo drze się bez powodu? OLEJ TO. Poważnie. To jest aż tak ważne, żeby psuć sobie humor? Ten dywan to Twój posag? Spodnie kosztowały 500 zł? Podłoga to dobro narodowe? Dziecku też zaraz przejdzie! Nic się nie dzieje, a na pewno nic tak istotnego byś się wkurzała tak, że aż tchu brakuje. Wyluzuj, powycieraj, żyj dalej 🙂 A na dziecka piski nie zwracaj uwagi (działa! na Bruśka naprawdę działa. olewam jego ZACHOWANIE kiedy jest zły,  udaję że on nie płacze i się nie drze, że niby zupełnie mnie w tym momencie nie leje, odwracam uwagę “choć Brusiu zobaczymy co autka robią” – działa!).

TAŃCZ I ŚPIEWAJ.

Nie śmiej się! Próbowałaś? Ja tańczę z dziećmi, a nawet dla dzieci. For real! Wstydzisz się? Kogo? Tego dwu/trzy/cztero/pięciolatka obok Ciebie? A może wstydzisz się siebie? No błagam. Kiedy jest naprawdę źle radzę przypomnieć sobie dlaczego (albo dla kogo) warto wziąć się w garść i zaśpiewać:

[embedplusvideo height=”375″ width=”720″ editlink=”http://bit.ly/16r8hE9″ standard=”http://www.youtube.com/v/iIxp-Omr6pw?fs=1&vq=hd720″ vars=”ytid=iIxp-Omr6pw&width=720&height=375&start=&stop=&rs=w&hd=1&autoplay=0&react=1&chapters=&notes=” id=”ep3834″ /]

CZAS DLA SIEBIE.

Tak wiem, banał. Jeden z ważniejszych. I nawet nie próbujcie się usprawiedliwiać “nie mam kiedy!”. Mam trójkę dzieci, męża który z pracy wraca o godzinie 18 i jakoś znajduję czas. Kiedy? Rano. Wstaję godzinę przed wszystkimi. Ta godzina snu naprawdę mnie nie zbawi, a rozpoczęcie dnia od kubka CIEPŁEJ kawy i myślami: “co zrobić, żeby ten dzień był dobry”, jest tym czego potrzebuję. Nie lubię pośpiechu, myśli że mogę się gdzieś spóźnić. Lubię dzień rozpocząć sama ze sobą (oczywiście rozumiem, że zaraz padnie argument “moje dziecko budzi się w nocy co dwie godziny, jestem wykończona!” – mój B też tak się budził mając np. 2 miesiące a ja i tak wstawałam czasami nawet o 4. Fakt, chodzę wcześniej spać, ale taki czas można wygospodarować także wieczorem. Naprawdę można!).

MIEJ WIARĘ.

Nie, nie mam na myśli kościoła (chociaż jeżeli komuś to pomaga to oczywiście też). Mam na myśli pozytywne myślenie. Ależ ja w to wierzę! Książkę bym mogła napisać o tym, że moje życie jest po prostu żywym dowodem na tą “teorię” (póki co, napisze o tym kiedyś post). “Prawo przyciągania” mówi o tym, że dobre myśli przyciągają dobre rzeczy, a złe myśli złe.  Wiesz, że uważam że wszystko na czym mi zależało mi się w życiu udało? Wiem, brzmi tragicznie (coś w stylu “królowa jest tylko jedna”), ale to prawda! Jak tłumaczę swoje porażki? “Najwyraźniej tego aż tak bardzo nie chciałam, bo gdybym chciała to bym się bardziej postarała, lepiej przygotowała. Wygrał ktoś inny bo był lepszy, bardziej tego “czegoś” pragnął i tyle”. Takie myślenie od razu sprawia, że to co się wydarzyło już się porażką nie wydaje! Jeżeli czego w 100% nie jestem pewna to tego nie robię, po co skoro wiem że się nie uda? Polecam poczytać o PRAWIE PRZYCIĄGANIA, bo naprawdę warto – takie myślenie naprawdę poprawia komfort życia.

WYRZUĆ ZE SWOJEGO ŻYCIA TOKSYCZNYCH LUDZI.

Raz na jakiś czas zrób “przegląd” ludzi którymi się otaczasz. Nie są Ci potrzebni ci fałszywi, zdradzający, wredni, leniwi, marudni. Ograniczaj kontakty do minimum. Ktoś Cię obraża? W cholerę z nim! Naprawdę ktoś inny (kogo pewnie nawet nie lubisz!) może mieć władze nad Twoim samopoczuciem? Poważnie na to pozwolisz? Nikt nie ma nad Tobą takiej władzy. Poważnie 🙂 Co innego mąż, rodzice.. Ale ta wredna sąsiadka? Ta koleżanka fałszywa? No błagam. Takich ludzi się z życia najzwyczajniej w świecie usuwa. Dilejcik moja droga i jest ok 🙂