Jak podróżować i nie zwariować (z dziećmi oczywiście).

Podróżowanie. Która z Was o tym kiedyś marzyła? A dokładniej “marzy”? Super sprawa! Ahaaa. Super sprawą to było w momencie kiedy w rubryce “ilość dzieci” wpisywało się “0”, decydowało się tylko o sobie, odpowiedzialność brało się tylko za siebie. Kiedy jesteś mamą małego dziecka słowo “podróż” od razu kojarzy Ci się ze “zmęczeniem, niewyspaniem, hałasem, wkurzeniem, głodem, zabawianiem, etc. etc.”. Na szczęście wyjazd z dziećmi (i nieważne czy jest to wyjazd w którym podróż trwa jedną godzinę czy dziesięć) może być fajny. Wystarczy tylko wyluzować.

Brzmi zbyt pięknie by mogło być prawdziwe? Jestem mamą trójki chłopców. I to chłopców nie byle jakich: głośnych, kłócących się, dowcipkujących, a dokładniej mówiąc: bardzo żywych 🙂 Latam z moimi dziećmi co parę miesięcy samolotem. Sama. Z dziećmi. DZIEĆMI w liczbie mnogiej. Żyję? Żyję! I do tego mam się świetnie. Jak to możliwe?

Jest parę zasad których przestrzegam, dzięki którym czuję, że panuję nad sytuacją. Może i tylko mi się tak wydaje, ale skoro uchodzę z życiem, z miłością w sercu i zwycięską pieśnią na ustach, to znaczy że wiem o czym mówię. “Panować nad sytuacją”- mantra którą muszą powtarzać sobie wszyscy rodzice. Nieważne czy są z dziećmi w aucie, pociągu czy samolocie. “Panuję nad sytuacją” – uwierz w to, a tak się stanie.

Najwięcej bolączki sprawia zawsze pakowanie. Co zabrać na wyjazd? Niestety jeżeli chodzi o dzieci, to tu się sprawdza zasada “weź wszystko co może Ci się przydać”. Nie mam na myśli tutaj codzienności z dziećmi, ale etap podróży. Nie ma co świrować jeżeli zapomni się piętnastej pary majtek, czy syropu na alergię. No chyba, że lecicie na bezludną wyspę gdzie nie ma sklepów. Nie wzięliście szczoteczki do zębów? Luz! Nie ma co się denerwować. Parę złotych nie jest tego warte. Ja oczywiście podczas pakowania robię sobie listę rzeczy które muszę dopakować na ostatnią chwilę (dokumenty, pieniądze, kosmetyki), a i tak ZAWSZE mi się zdarzy czegoś nie wziąć. Trudno. Najważniejsze to nie zapomnieć o rzeczach na podróż. To jest najważniejsza sprawa. Bo z dziećmi niestety jest tak, że jak czegoś nie weźmiesz, to możesz być pewna, że będziesz tego potrzebować. Co trzeba spakować, żeby nie stracić zmysłów i nie zwariować w trakcie np. podróży samolotem?

– pieluchy i chusteczki nawilżane (jeżeli używasz), i nie mam tu na myśli 2 sztuk. Weź ich trochę, nigdy nie wiesz czy lot się nie opóźni, auto nie zepsuje a pociąg w ogóle przyjedzie. Weź ich o 2-3 sztuki więcej niż uważasz, że potrzebujesz. Oczywiście jeżeli będziesz przygotowana to okaże się, że Twoje dziecko w ogóle nie potrzebuje zmiany pieluchy, ale jeżeli olejesz ten punkt to możesz być pewna, że Twój maluch nagle dostanie rozwolnienia. Zawsze tak jest!

– jedzenie. Ta sama zasada co przy pieluchach. Nie pozwól by Twoje dziecko przez całą drogę obżerało się chipsami, będzie niepotrzebnie za bardzo pobudzone, hałaśliwe i (przede wszystkim) będzie chciało jeszcze. Oczywiście jedna paczuszka nie zaszkodzi. W końcu w podróży każde 5 minut spokoju jest ważne!

– rzeczy na zmianę. Nawet nie myśl, że możesz nic nie brać. Obiecuję Ci, że jeżeli nie zabierzesz koszulki na zmianę to Twoja pociecha wyleje na siebie baniak wody, soku czy czegokolwiek. Olej to, że będziesz wyglądać jak wielbłąd z pierdylionem rzeczy. Kij z tym. nie dokładaj sobie powodów do stresu.

– zabawki. gry, autka, lalki, naładowany tablet, telefon. Wszystko co kocha Twoje dziecko. Oczywiście najlepszą opcją jest właśnie tablet z grami i bajkami. Nie żałuj ich dziecku. Nic mu się nie stanie, nie uzależni się od gier po jednym razie. Podróż dzięki temu Wam minie w oka mgnieniu.

– woreczki plastikowe. Na brudy i śmieci. I niespodziewaną chorobę lokomocyjną.

– zegarek. Wyda Ci się to dziwne, ale dobrze jest odliczać sobie czas do końca 🙂 Lubię sobie myśleć “o! minęło już 30 minut! to 1/5 całego lotu”. Mnie to poważnie podnosi na duchu.

– plan. Musisz mieć plan! Ja zawsze myślę co “krok po kroku” będę robić np. podczas odprawy. Uwierz – jest sztuką doprowadzenie trójki dzieci do samolotu, złożenie pod sam koniec wózka, wtarganie wszystkiego i wszystkich na pokład. Doszłam do takiej wprawy, że jak ostatnio jakiś koleś zapytał czy mi pomóc to najzwyczajniej w świecie odmówiłam, bo to by zrujnowało “mój plan”. Serio. Aaaa i nie licz na ludzką życzliwość. Kiedyś w zimie wchodziłam do samolotu w 6 miesiącu ciąży (a miałam już wtedy wielki brzuch), z Bruśkiem na rękach, walizką w drugiej ręce, z przewieszoną dużą torbę z rzeczami na podróż, z Filipek z przodu na którego krzyczałam, żeby uważał. Myślisz, że ktoś mi pomógł? hahahahahaha ludzie są okropni. Mają w dupie pomoc innym. Oczywiście są wyjątki i zdarza się, że ktoś zaoferuje pomoc, ale to są wyjątki. Nie licz na nie.

Co jest jednak nadrzędną zasadą? W sumie mam takie dwie najważniejsze:

1. bądź przygotowana na wszystko. W razie dłuższej podróży (takiej 5-cio godzinnej) weź nawet syrop przeciwgorączkowy. Uwierz mi, że będziesz o niebo spokojniejsza.

2. WYLUZUJ! Mój M jak to przeczyta to pewnie będzie miał niezły ubaw, bo to jak ja wyglądam i się zachowuję dzień przed lotem, obok wyluzowania nawet nie stało, ale to naprawdę jest podstawa. Jak będziesz zestresowana to wkurzy Cię nawet byle jęknięcie, dziura w spodniach czy rozlany soczek. Luz! Podróż z dzieckiem to coś co robi milion rodzin! I żyją! Trzeba przetrwać i tyle. Przetrwałaś poród a boisz się paru godzin w aucie czy samolocie? 🙂 A jak będzie już tak najgorzej to pomyśl sobie o mnie: mój ostatni lot był opóźniony ( i to o dwie godziny, o czym dowiedziałam się po odprawie), prawie zabrakło mi pieluch, dzieci były zmęczone, zapomniałam kanapek więc żywiły się tylko batonami, a wodą się oblali. Kiedyś lecieliśmy (ale to już z M) samolotem kiedy nasze dzieci były chore na jelitówkę ( najgorszy czas ever). Przeżyłam 🙂 Ty tez dasz radę 🙂