Jak skończyć z wieczornym podjadaniem.

To jest zmora większości z nas. W ciągu dnia jesteśmy często tak zajęte, że nie mamy czasu na zwykły posiłek, dlatego nadrabiamy wieczorami. Efektem tego są nie tylko nadprogramowe kilogramy, ale także zły sen, koszmary, a co za tym idzie – rano czujemy się wciąż zmęczone i ociężałe.

Jedną z czołowych rad na ten problem jest: “jedz w ciągu dnia w regularnych odstępach czasu, dzięki temu wieczorem nie będziesz głodna”. Guzik prawda. U mnie to nie działa. I jestem w stanie założyć się o stówę, że u większości kobiet też nie. Oczywiście jedzenie o stałych porach to remedium na masę innych problemów, ale akurat w tej kwestii nie wszystkim regularność pomaga.

Parę dni temu kupiłam fantastyczną książkę o której wspominałam Wam już na swoim Facebooku: “Siła nawyku”. Rewelacyjna. W bardzo przystępny sposób wyjaśnia dlaczego całe nasze życie, wszystko co robimy, to tak naprawdę nawyki które w jakiś sposób sobie wypracowaliśmy (nie chcę tu recenzować książki, bo jeszcze jej nie skończyłam). Także wieczorne podjadanie!

Niestety jedzenie nocne to nie tylko nawyk, ale także brak silnej woli. Wiecie, że jeżeli człowiek prowadzi stresujący tryb życia to dużo trudniej pod koniec dnia mu odmówić sobie czegokolwiek? Codzienność matki potrafi być naprawdę wyczerpująca, więc to logiczne, że gdy dzieci w końcu zasną nie jesteśmy już ani trochę konsekwentne. Siła woli każdej z nas ma swoją ograniczoną “pojemność”, jeżeli przez cały dzień musiałyśmy “walczyć” ze swoją codziennością, to oczywiste, że pod koniec dnia się poddajemy i przegrywamy z durnym cukierkiem.

Wieczorne podjadanie to nic innego jak suma złego nawyku i braku silnej woli. Odkrycie Ameryki? Niekoniecznie, ale pamiętajcie, że nazwanie problemu to już połowa drogi do jego zwalczenia.

Jeszcze niedawno, moim codziennym rytuałem były wieczorne czipsy, popcorn lub czekolada. Od tygodnia wieczorem nie jem nic! Tylko raz się złamałam (dzień później powstał TEN wpis 🙂 ). Co się zmieniło?

Życie z trójką dzieci wymaga rytuałów – to one sprawiają, że jeszcze nie zwariowałam, a wieczorem położenie wszystkich chłopców spać (łącznie z kąpielą i kolacją) zajmuje nie więcej niż 40 min: kąpielą zajmuje się M, ja w tym czasie robię kolację, a później kładziemy dzieci – ja Tośka a M Bruśka. Jak już Tedek śpi, mam czas dla siebie (specjalnie wcześniej sprzątamy, żeby nie robić tego po nocach, bo wtedy już tylko marzymy o odpoczynku). Wieczór to najczęściej TV w salonie i śmieciowe jedzenie. Zresztą cokolwiek bym nie robiła to zawsze chciałam coś jeść!  Do momentu kiedy zamiast zostać w salonie poszłam na górę do sypialni czytać – nie jadłam nic. Na następny dzień to samo: książka w sypialni i nic do żarcia! Trzeci dzień – zamiast książki wzięłam laptopa (świadomie, w końcu zawsze oglądając film chciałam jeść), nic! Czwartego dnia zostałam w salonie – zjadłam “cokolwiek” (chrupki kukurydziane dzieci haha), nie mogłam się powstrzymać (w piątek od rana “piekła” żarcie w mikrofali bo stwierdziłam, że przyda się wszystkim 🙂 ).

Wcześniejsze 3 dni pokazały, że wystarczyło złamać nawyk siedzenia w salonie i oglądania tv, żeby przestać odczuwać potrzebę podjadania. No ale ile można uciekać z salonu tylko po to, żeby nie jeść? Badania pokazują, że utrwalenie nowego nawyku zajmuje ok. 30 dni. Poza tym, to że moim rozwiązaniem jest “ucieczka” z salonu, nie oznacza że u Ciebie ten sposób rozwiąże problem. Autor książki radzi, żeby do walki ze złym nawykiem się przygotować: usiąść, określić co nam przeszkadza, pomyśleć co wtedy czujemy i wymyślić nowy nawyk, który zwalczy ten stary. To może być cokolwiek: picie herbaty, czytanie książki, robienie na drutach, rozwiązywanie krzyżówek, szydełkowanie, pisanie – coś co nas zajmie, co sprawi nam przyjemność a jak jeszcze znajdziesz coś co sprawi, że będziesz się lepiej czuć, np. ćwiczenia fizyczne, to już totalnie idealna sytuacja.

Pamiętaj: dzisiaj wieczorem, usiądź z kartka i długopisem, nie powstrzymuj się, poczuj co Cię skłania żeby pójść do szafki po ciastka, zapisz to uczucie. Jutro pomyśl co możesz robić zamiast tego.

Teraz wróćmy do siły woli. Ile pompek zrobisz? 1? 5? 10? Ok. Będziesz próbowała zrobić od razu 100? Nie sądzę. Zaczniesz od tych kilku i codziennie, powoli będziesz robiła o 1-2 więcej. Tak samo jest z treningiem siły woli. Wyznacz sobie mały cel, taki który bez żadnego wysiłku zrealizujesz : może picie codziennie rano szklanki ciepłej wody na pusty żołądek? Przecież to nic, zajmie Ci 2 minuty. Po tygodniu wprowadź kolejną rzecz – może jedzenie zdrowego śniadania? Każde kolejne wprowadzenie zdrowego nawyku w końcu zadziała jak lawina. Myślisz, że jak te wszystkie ładne i  chude laski zaczynały? Dokładnie tak samo…

I nie, to nie znaczy, że od dzisiaj będę inną osobą, niejadającą wieczorami ciastek – będę je jadła, ale tylko wtedy kiedy faktycznie będę miała na nie ochotę, a nie wtedy, kiedy nie potrafię się powstrzymać by ich nie zjeść. Chcę się kontrolować, chcę zmienić wszystkie swoje złe nawyki na te dobre (tak to właśnie działa) i wprowadzić nowe dzięki którym będzie mi się lepiej żyło.

Spróbujesz razem ze mną? Ponoć działanie w grupie dodatkowo pomaga!