Twoje dziecko się buntuje? 5 sposobów na przetrwanie.

Ile razy słyszałaś hasła: “bunt dwulatka”, “bunt trzylatka”, “nastoletni bunt”, “kryzys średniego wieku”? Tak! Ty sobie wybij z głowy, że jak już dziecko będzie dorosłe to się nim przejmować nie będziesz. Bunt dziecka to triathlon, grypa i kac w jednym. Non stop jesteś na granicy obłędu i zmęczenia. A do tego to cudowne uczucie porażki, bo przecież “córka Kryśki tak nie robi”, “syn Zbyszka też taki grzeczny”. Szczerze? Nie sądzę…

Przede wszystkim zacznijmy od definicji buntu. Czym on według Ciebie jest? Bo ja nazywam “buntem”, trochę żartobliwie (kuźwa jakby było z czego żartować) moment kiedy nie ogarniam swojego dziecka. Są dni kiedy ledwo go zauważam – to wtedy kiedy moje dzieci są radosne, szczęśliwe, najedzone i nie leją się co 5 minut. Niestety bywają i takie, kiedy w trójkę za wszelką cenę chcą mi udowodnić, że jestem dla nich małą płotką, i jedyne co powinnam robić to reagować na hasło “jeść”. Serio. Tak jakby za cel stawiały sobie doprowadzenie mnie do psychicznej i fizycznej ruiny. Mówię Wam, cudownie jest 🙂

Na szczęście mam pełną świadomość tego, po kim moje dzieci odziedziczyły cwaniactwo. Jasne, że po mnie. I jeżeli tylko, w momencie eskalacji ich fantastycznego humoru, jestem w stanie logicznie myśleć, to jakoś sobie radzę. Nie zawsze co prawda, ale zazwyczaj. Co wtedy robię?

1. Kłamię. Wiem, że to ani psychologiczne, ani pedagogicznie, ani nawet logiczne podejście, ale jeżeli uchroni mnie od bólu głowy i załamania psychicznego – robię to. Serio. Bez skrupułów. “Tak skarbie, jutro kupimy ten samochodzik”. “Oczywiście, że jutro tu wrócimy”. “Tak, w domu mamy takie lody”. Pedagogiczne podejście to ja miałam 6 lat temu, kiedy miałam tylko jedno dziecko. Teraz walczę o przetrwanie.

2. Tworzę iluzję. Uwaga! To nie to samo co kłamstwo. “Nie chcesz skarbie zupy ogórkowej na obiad? O nie. To mogę ci dać w zamian wątróbkę. Chcesz?” O ile zakład, że nie wybierze wątróbki? A jeszcze będzie zajarane, że mama taka cudowna wybór mu dała 🙂

3. Aplikacja w telefonie. Zawsze mam w telefonie wgrane jakieś gry. ZAWSZE! Do tego zawsze noszę przy sobie power bank – nie mogę sobie pozwolić na rozładowanie tak ważnego cudu techniki! Nigdy! Kolejka u lekarza? Przeciągające się zakupy? Zadyma w samochodzie? Gry są dobre na wszystko!!!

4. Odwrócenie uwagi. Już kiedyś o tym sposobie pisałam, ale przecież o genialnych pomysłach warto wspominać NON STOP! Chodzi o zagadanie do dziecka,które drze się, ryczy, krzyczy, jęczy (wybierz właściwe), tak jakby zupełnie od niechcenia: “kochanie! patrz co tam jest!”, “skarbie zobacz! piesek tam był!”. Ten sposób działa w 80% przypadków. Poważnie!

5. Zmień swoje myślenie. To najtrudniejszy sposób, wymagający ogromnych pokładów energii, samozaparcia i wiary we własne możliwości. To nie jakaś popierdółka która będzie działać przez parę minut. To hardcorowy sposób, dzięki któremu poczujesz się jak gwiazda rodzicielstwa. Uwaga: słuchaj swojego dziecka. To nie jest tak, że Twój Andrzejek czy Halinka, wkurza się “tak o” bo lubi. Nie lubi! Wkurza się bo sobie nie radzi z emocjami, bo coś go zdenerwowało, bo nie ogarnia, że czegoś mieć nie może. Ty jesteś rodzicem i to Ty masz mu wytłumaczyć: “Grzesiu rozumiem, że się wściekasz, rozumiem że jesteś zły, ale poradzisz sobie z tym”. Ja wiem, że ciężko nam – dorosłym, zrozumieć że jakiś lizak wzbudza takie emocje, że dziecko przez pół godziny nie potrafi się uspokoić. Ale wystarczy, że spojrzysz na swojego malucha jego oczami i zrozumiesz, że dla niego to jest dramat. A w tym momencie w którym to zrozumiesz, będziesz umiała mu pomóc. Albo chociaż Ty sama się uspokoisz. A to już sukces 🙂

Bunt dziecka to nieodłączny element naszego życia. Nie ma znaczenia czy ma ono 2 latka czy już 20. My matki i tak będziemy świrować i przejmować się każdym “nie” skierowanym w naszą stronę. Najważniejsze, żeby wiedzieć że tak ma być, że sobie poradzimy, a nasze dziecko w końcu nauczy się ogarniać swoje emocje. No dobra, może tylko częściowo, w końcu same mamy momenty, że sobie z własnymi nie radzimy…

Ok, teraz Twoja kolej – wiadomo, że te sposoby działają w 98%. Co z pozostałymi 2%? To te najgorsze przypadki od których nam – mamom, zbiera się na mdłości, zawał i zakwasy. Jestem pewna, że znasz jakieś inne sposoby! Na bank!