Jakie naprawdę są blogerki parentingowe?

Coś mnie boli. Uwiera bardziej niż kamyk w ukochanych butach. Nie znoszę fałszu, nie lubię wywyższania się, szlag mnie trafia kiedy słyszę od kogoś “jestem naj”. A może to tylko mi się ubzdurały szacunek, szczerość i traktowanie innych tak jak samemu chciałoby się być traktowanym?

Blog kiedyś był dziennikiem. Nie przynosił benefitów, bo i dostęp był do takiej strony ograniczony. Był pamiętnikiem, który mogli czytać inni ludzie. Miał pokazywać jakie ktoś ma zdanie na temat Kościoła, budowy dróg czy najnowszego kremu jakiejś tam marki. Pamiętnikiem dzięki któremu czytelnik mógł poznać autora na tyle na ile on mu pozwolił.

Te czasy już dawno minęły. Teraz blogi to profesjonalne strony internetowe. To małe platformy (które działają zawsze razem z całym pakietem social mediowym) które po prostu dla większości są pracą. Tak, na blogu ludzie zarabiają, na blogu zarabiam też ja, dzięki czemu nie będę już codziennie tęsknić za mamą, tatą, siostrą. Dzięki tej stronie, dzięki temu że mam tutaj Ciebie, kogoś kto poświęca mi codziennie kilka minut ze swojego życia, znowu mieszkam w Polsce. Moje dzieci nie będą już znały babć tylko ze Skype’a właśnie dzięki Tobie. Chyba nic więcej, oprócz wielkiego DZIĘKUJĘ, nie muszę tu pisać.

Wracając do tematu… Każdy blog jest inny. Jest taki, gdzie autor pisze tylko o tym co złe, co go boli, wkurwia. Jest też taki który opisuje tylko pozytywy. W jeszcze innym dokładnie zobaczycie w jakim etapie cyklu jest autor (jak u mnie haha serio, Wy zawsze wyczujecie kiedy mam pms :P). I zajebiście! Czy nie o to w życiu chodzi, aby była różnorodność?! Żeby nie było nudno?! Nie ma blogów gorszych i lepszych, każdy jest inny. Tyle!

Boli mnie gdy ktoś pisze “nie czytam blogów na których są reklamy”. Rozumiem, że telewizji taka osoba też nie ogląda? W dodatku za nią płaci! A tutaj, treść za darmo, żarty za darmo, przepisy za darmo, czyjaś praca – za darmo. Tylko raz przeczytałam, że “idę stąd, wkurwiają mnie posty sponsorowane, myślałam że jesteś inna”. Nawet nie było mi przykro, zdziwiłam się tylko, że komuś się wydawało, że moje dzieci nie jedzą, nie potrzebują pieluch, zabawek, że nie muszę płacić rachunków. W sumie fajnie by mi się wtedy żyło, nie powiem.

Czasami mam wrażenie, że są trzy kategorie czytelników:

1. traktujący blogerkę jak wyrocznię

2. myślących, że życie blogerki jest inne, lepsze, może wymyślone

3. wiedzących, że życie blogerki jest dokładnie takie same jak ich, ze wszystkimi wadami zaletami.

Dwie pierwsze grupy to najczęściej nastolatki. Mam nadzieję, że Ty do tej grupy się nie zaliczasz.

Wierzę, że należysz do trzeciej, najlepszej grupy czytelników. Że wiesz, że kiedy mam gorszy dzień to mam prawo napisać “nie lubię swoich dzieci”. Ale za to, kiedy moim dzieciom zdarzy się wstać prawą nogą, zobaczysz mnie szczęśliwą, wypoczętą, bez worów pod oczami, w nowych butach. Czy pokazując na zdjęciach czyste mieszkanie okłamuję kogoś, twierdząc, że “TAK MAM ZAWSZE”? Czy jest ktoś, kto po wpisie “Mam zły dzień” od razu posądza mnie o depresję, niekochanie dzieci, załamanie nerwowe i  czym prędzej dzwoni do Opieki Społecznej?

Takie jest prawdziwe życie! Czasami wyglądamy jak milion dolarów, ubieramy sukienki, zajebiste buty, malujemy usta na czerwono. Innym razem chodzimy cały dzień w piżamie, myślimy “na ciul myć włosy” i już w południe marzymy o lampce wina. Czy te dwie rzeczy naprawdę się wykluczają? Absolutnie!

Blogi są różne, tak jak różni są ludzie. To autor decyduje czy pokazać Wam się w powyciąganym dresie, czy może w kiecce za 300 zł. To Wy, czytelniczki, powinnyście wiedzieć, że te dwie rzeczy kompletnie się nie wykluczają, bo i Wy codziennie w dresie nie śmigacie, ani w wieczorowych kieckach (no chyba, że tak to zazdro max!).

Dziękuję, że mam tu normalne dziewczyny, normalną Ciebie, która potrafi być w jednej chwili seksbombą dla swojego faceta (czy nawet dla całej sali facetów), a w następnej wyglądać jak “shit”. Bo może. Bo ma prawo mieć gorszy dzień. Dziękuję, że jesteś. No i dziękuję, że dzięki Tobie zakończyłam wspaniałą przygodę o nazwie “Irlandia”, i rozpoczęłam kolejną zatytułowaną “działalność gospodarcza w Polsce” haha <3