Jesteś mamą? Twoim obowiązkiem jest odpoczywać.

Ile razy w swoim matczynym życiu słyszałaś lub czytałaś “a czym ty się w domu męczysz”?

Ile razy ktoś przekonywał innego ktosia, że praca w domu, to przecież normalka, nic ciężkiego, że górnik to może i ma masakrę w pracy, albo ten co rowy kopie, i co Ty w ogóle wiesz o “prawdziwej robocie”?

Ile razy słyszałaś “nie przesadzaj”, “nie histeryzuj”, “wymyślasz” i w ogóle “a ich pan w chuj z takim stwierdzeniem”. I że co to za zmęczenie, wszyscy tak mają, więc się nie liczy.

I może i owszem, i czasami się zgodzę, że chirurg czy robotnik na budowie, mają prawo być bardziej zmęczeni. Niestety macierzyństwo to nie tylko zmęczenie fizyczne. Z takim można szybko się rozprawić. Jeden wieczór bez serialu, książki i męża, i już wpadają dwie dodatkowe godziny snu. Bycie mamą na pełen etat, to przede wszystkim zmęczenie psychiczne. I to ono jest najgorsze i najcięższe to wyleczenia.

Bycie mamą, to jedno z najbardziej odopowiedzialnych “zajęć” na świecie. Myślisz, że przesadzam? A czy myślałaś kiedyś o tym, że to jaką będziesz mamą w największym stopniu determinuje przyszłość naszych dzieci? Czy je często przytulamy, czy często czegoś zakazujemy, jak rozmawiamy, jak często się uśmiechamy. Niby banał, ale kto o tym codziennie myśli? O tym, że nawet to jaką się jest partnerką dla swojego faceta ma wpływ na przyszłość naszych dzieci. Czy je popychamy do nauki, motywujemy, zabieramy wystarczającą ilość razy na spacer, czytamy dużo czy mało książek, ile godzin dziennie mamy w domu włączony telewizor. To wszystko ma znaczenie! Czy tylko mnie to przeraża?

Bycie mamą, to nie tylko pachnące (lub nie 🙂 ) małe stópki, obślinione buziaki, “kofam się mamusiu” mówione przed zaśnięciem. To także oczy dookoła głowy, zamartwianie się o każde odkaszlnięcie, każdy inny niż zazwyczaj gil i najmniejszą kropeczkę na ciele. I to wszystko przy minimalnej ilości snu, czasami zbyt małej żeby w ogóle móc jasno i trzeźwo myśleć.

Bycie rodzicem, to największa odpowiedzialność, odpowiedzialność za przyszłe życie małego człowieka. Za jego zdrowie, radość życia, umiejętność radzenia sobie z problemami, ale także brak powikłań po chorobie, dbanie o zdrowie w każdym aspekcie, bycie opiekunką, nauczycielką i najbliższą osobą świata w jednym. Czy tylko według mnie to wcale nie jest tak mało?

Zmęczenie psychiczne, to które sprawia, że zamiast cieszyć się na nowy dzień, wstajemy z myślą “kuźwa znowu” ewentualnie “byle dożyć do wieczora”, to coś co naprawdę skutecznie potrafi zniszczyć każdego optymistę. Niestety na taki rodzaj zmęczenia nie pomogą dodatkowe godziny snu. Na takie zmęczenie jest jedno zalecenie – dzień wolny! Lub chociaż wieczór, lub dwie godziny z daleka od domu.

Wszystkie chcemy być perfekcyjne. Wszystkie pragniemy czystych domów, wypucowanych podłóg, braku kurzu na półkach i trzydaniowego obiadu. Chcemy być zajebiste – nic złego. Tylko dlaczego tak trudno nam zrozumieć, że poczucie zajebistości nie rodzi się w momencie mycia podłóg?

Dwie godziny tygodniowo, jeden wieczór co 10 dni – cokolwiek. Bo bycie rodzicem, to cholernie ciężka praca. I można mówić co się chce, ale mnie nikt nie przekona, że to prosta rola. Ja mam poczucie odpowiedzialności za przyszłość moich dzieci. Nie tylko tą związaną ze zdrowiem czy nauką. Wiem, że to jaką mamą jestem teraz, albo sprawi, że w przyszłości będą sięgać po złoto, albo ich sponiewiera na lata. Dlatego dbam o siebie, żeby oni widzieli, że każda osoba świata jest ważna, i że każdy ma prawo do troszczenia się o swoją osobę. Tak po prostu, ze zwykłego zdrowego egoizmu.

Więc matko moja kochana, nie moej wyrzutów sumienia! Załóż wystrzałową kiecką, umaluj oko, ewentualnie zapisz się na basen/ siłownię cokolwiek. Zresztą, czy to jest ważne? Równie dobrze możesz pojechać autem przed siebie, byle tylko w głowie była cisza, brak zmartwień, myśli “jest mi dobrze”. Nie daj się stwierdzeniu “ja bym tak nie mogła, jak można zostawić dziecko” itp. Przecież nie zostawiasz go samego! Twój maluch nie ucierpi na tym, że nie będzie Cię widział 2 godziny w tygodniu. Bez jaj! Na tym możesz tylko zyskać! Twój facet nauczy się opeiki nad maluchem, nie będzie marudził “nie przesadzaj, aż tak źle być nie może”, no i ta więź między ojcem a dzieckiem. Tu nie ma przegranych. Wygraną jest Twój odpoczynek, Twój reset, Twoja lekka głowa. Uwierz mi, że warto. Nigdy nie daj sobie wmówić, że jest inaczej.