Siła więzi krwi.

Nie ma większej miłości nie licząc rodzicielskiej. Nie ma większej dbałości o drugą osobę. Nie wyobrażam sobie, że można kogoś bardziej w jednej sekundzie kochać i nienawidzić…

Braterska miłość. Coś od czego rośnie dusza i serce. Nie ma piękniejszego widoku, ani dla matki, ani dla ojca. Nawet z boku dla obcych wygląda cudownie.

Zawsze wiedziałam, że Filipek będzie miał rodzeństwo- co prawda marzyłam o siostrze która będzie miała z nim żywot królewny, no ale brat to jednak też super opcja. Widzę jak Filip, mimo tego że B wkurza go niesamowicie, że niszczy mu wszystko, ma poczucie spełniania “braterskiego obowiązku”. F wie, że jest dla  braciszka wzorem, idolem. Rozumie, że jest mniejszy, że mało wie, że logiczne że chce wszystko to co on. A Brunek? Nie liczy się nikt oprócz Fifka. Co tam ja, co tam tata (choć tata ostatnio i tak lepszy ode mnie, podejrzewam że mu się po prostu znudziłam 🙂 ). To starszy brat nauczył myć zęby, to brat pokazał jak się zakłada skarpetki (chociaż to akurat średnio wychodzi), dzięki niemu 10cio miesięczny Brunek sam jadł obiad. Radość Bruśka jak widzi Fifka wracającego ze szkoły jest nie do opisania. Nie ma ważniejszej osoby dla niego i tyle….

Co to dla mnie oznacza? Mniej obowiązków! Poważnie! Jak trzeba przynieść pieluchy z góry- proszę Fifka. Picie dla B? Fifek mu nalewa. Kanapki? Również F. Oprócz logicznych korzyści dla mnie (bo jednak sił co raz mniej), to i F ma poczucie obowiązku i B uczy się od najmłodszych lat, że niestety mamusia wszytskiego nie poda. Nie i koniec. Mamusia to nie służąca.

A jakie są minusy posiadania więcej niż jednego dziecka? Hałas. Ciągły, okropny hałas. Niestety nie od dziś wiadomo, że jak dzieci są za cicho to nie wróży to dobrze…

Dwójka dzieci to naprawdę lżejsze życie rodzica pod wieloma względami, drugie dziecko rozwija się zupełnie inaczej, zdecydowanie szybciej. Dlatego po cichu liczę, że Nowy już po trzech miesiącach sam będzie sobie zmieniał pieluchy 😛