Edukacja dzieci – jaki masz plan?

Ten temat dotyczy każdej z nas. Nawet jeżeli masz w domu dziecko wielkości większego arbuza, to uwierz, że wiek szkolny przyjdzie szybciej niż Ci się wydaje. Ok, rozumiem, że możesz mi nie wierzyć, bo przecież póki co to Twój tydzień trwa tyle ile rok standardowej osoby, ale przekonasz się, że czas płynie bardzo szybko. O wiele za szybko.

Mam w domu prawie 10cio letnie dziecko. Jakie dziecko?! To już chłopak! Dumnie mówi “mama, jeszcze chwilę i będę nastolatkiem” i kompletnie nie robic sobie nic z faktu, że w momencie wypowiadania tego zdania, jego matka, mająca się za osobę dwudziestoparoletnią, dostaje palitacji serca. “Jaki nastolatek?! Co on bredzi?!”. No nie bredzi. Czas płynie tak szybko, że nawet nie zauważymy, kiedy nasze dziecko pójdzie do szkoły. Zapominamy, że na ten okres przydałby się jakiś plan. O ile na wiek noworodkowy, niemowlęcy, w sumie cały od urodzenia do 3-4 roku życia, idealnie sprawdza się zasada “byle przetrwać”, to już przy większych dzieciach to się zwyczajnie nie sprawdza. Bo dziecko ma wobec nas większe oczekiwania niż “przytul, pocałuj, włącz bajeczkę”.

Mam mądre dzieci. Mówię to z pełnym przekonaniem, chociaż wiem, że twierdzą tak wszystkie mamy. I dobrze! Bo wszystkie dzieci są mądre! To niestety my – dorośli, często w nich tę mądrość zabijamy. Moje dzieci są bardzo ciekawe świata. Filip zna chyba wszystkie państwa świata, łącznie z ich flagami, potrafi określić ich położenie i wyjątkowe zwierzęta i rośliny tam występujące. Tak, na faunie i florze zna sie tak jak sir David Attenborough. Nie raz potrafił zawstydzić mnie swoją wiedzą. Brunek? Dinozaury to jego konik. Wie które są roślinożerne, a które jedzą mięso. Mało tego, wie jak je rozpoznać (np. po budowie ciała). Wie kiedy żyły, zna wszystkie 3 teorie tłumaczące ich wyginięcie. Nazwy? No błagam! Ma je w małym palcu. Edek? Póki co chłonie to, co mu bracia opowiedzą. Szuka swojej pasji, a my mu w tym nie przeszkadzamy.

Uwielbiam matematykę – totalną ironią losu jest to, że zarabiam na życie pisaniem. Matematykę kochałam od zawsze – jest po prostu logiczna. Tam nie ma co się uczyć regułek na pamięć, nie ma takiej potrzeby. Nawet na maturze osoba egzaminowana dostaje wzory matematyczne do użytku. Żeby umieć matematykę, trzeba ją zrozumieć. Nie ma tam miejsca na przypadek, interpretację, jest za to czysta logika. Swojego czasu studiowałam nawet na Politechnice Wrocławskiej. Niestety moje lenistwo wzięło głórę – zaszłam w ciążę i przerwałam studia. Musisz wiedzieć, że jest to chyba jedyna rzecz, której w życiu żałuję. Jedna jedyna.

Nie jestem mamą, która kilkumiesięczne dziecko uczyła czytania czy pisania. Nie. Nie neguję tego, myślę nawet że nie uczyłam ich takich rzeczy z czystego lenistwa. Nie widziałam sensu w pokazywaniu literek rocznemu dziecku, dalej go nie widzę. Wiem, że fajnie jest mieć najmądrzejsze dziecko świata – duma razy milion, ale przecież nie chodzi o to, żeby nasze dziecko wiedziało najwięcej. Według mnie, chodzi o to, żeby CHCIAŁO wiedzieć więcej. Czy tylko ja widzę różnicę? Ciekawość, determinacja – to te rzeczy wpływają na sukces człowieka, w każdym aspekcie jego życia. Nie ma znaczenia, czy będzie czytać w wieku 2 lat, czy tabliczkę mnożenia pozna w pierwszej klasie podstawówki. Znaczenie ma tylko to, czy się dobrze bawiło robiąc te rzeczy. Bo tak – zabawa, to najlepsza metoda edukacji. Wiesz o tym doskonale. Dlatego grasz ze swoim dzieckiem w Memo, Uno, dlatego układacie puzzle, czytasz mu bajki. To wszystko nauka! Nie ślęczenie i wkuwanie regułek.

Przyznam Ci się, że byłam bardziej niż szczęśliwa, kiedy Fundacja mBanku, zaprosiła mnie do współpracy nad promocją swojego programu grantowego. Przecież ja kocham matematykę! Czy mogło być lepiej?

W ramach III edycji programu grantowego mPotęga realizowane są 2 konkursy:

• dla uczniów klas 4 – 7 (polegający na stworzeniu quizu, gry lub innej zabawy eukacyjnej)
• dla uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych (stworzenie pokazu, gry, filmu edukacyjnego).

Po co? Aby pokazać, że matematyka jest fanastyczna! Że jest logiczna, łatwa do zrozumienia, o ile tłumaczy się ją językiem, który  dzieci są w stanie zrozumieć. To tak jak tłumaczyć kilkulatkowi co znaczy odejmowanie – logiczne, że wytłumaczysz mu to np. na przykładzie cukierków (miałeś 5, ale dałeś mi 2, ile ci zostało). Fundacja mBanku właśnie takie kreatywne postawy chce wspierać. Konkurs wygrywają najbardziej kreatywne prace, a nagrodą są pieniądze na dalszy rozwój. Więcej o programie przeczytasz TUTAJ. Co najważniejsze! To właśnie rodzice (jako Rada Rodziców, która nawiąże współpracę z organizacją pozarządową) mogą zgłaszać “swoje” szkoły do konkursu (szkoły same siebie także)! Do 10 maja 2017 r. trwa nabór wniosków do IV edycji programu! Wejdźcie na mPotega.pl i zachęćcie nauczycieli do podjęcia wyzwania wspólnie z nami!

Zaangażowanie w edukację, to nie ślęczenie z dzieckiem i odrabianie z nim (lub co gorzej – za niego!) lekcji – nie nie! Jestem tego wielką przeciwniczką! Zaangażowanie, to sprawianie, że dziecku chce się uczyć, a czy może być coś lepszego niż interesujące lekcje, na które dziecko czeka, bo  wie, że oprócz wiedzy, wyniesie z nich także świetną zabawę.

I teraz hit. W związku z tym, że zostałam poproszona o pomoc w promocji programu grantowego mPotęga, razem z uczniami Szkoły Podstawowej nr 4 w Oławie, nakręciliśmy film, który idealnie pokazuje, jak bardzo matematyka jest ważna w naszym życiu.

I jeszcze coś!

Mam dla Was konkurs! Jeżeli macie starsze dziecko (które zrozumie pytanie 🙂 ), to zapytajcie się go, za co lubi matematykę i napiszcie mi odpowiedź w komentarzu. Z pośród odpowiedzi wybiorę 5, które otrzymają nagrodę – książkę „Laboratorium w szufladzie Matematyka” (autorzy : Zasław Adamaszek, Łukasz Badowski). Czekam na odpowiedzi! Konkurs trwa do 28.03.2017 r. do godziny 23:59!

Poniżej pomysły, które napływają do programu mPotęga. Można uczyć się przez zabawę? Można!