“Kochanie pamiętaj, lepiej nie będzie.”

Pamiętam jak kiedyś, rozmawiając z mamą przez telefon, żaląc się jej, że mam dość krzyków chłopców, ich marudzenia i wiecznych przepychanek między sobą, ona, ze stoickim spokojem powiedziała “Justynka, ale już lepiej nie będzie”.

Dzisiaj ja to mówię Tobie. “Już lepiej nie będzie.”

Wiesz co to znaczy?

Przez większą część naszego macierzyństwa czekamy. Wyobrażamy sobie, że za rok, kiedy nasz maluch będzie ciut starszy, będzie “lepiej”. Że będzie lepiej spał, jadł, więcej mówił, że będzie bardziej samodzielny. Że skończą się nocne pobudki, dzięki czemu będziemy bardziej wyspane, a co za tym idzie nasza cierpliwość będzie na najwyższym możliwym poziomie. Że nasze dziecko zacznie samo jeść, tym samym pozwalając nam na zjedzenie ciepłego obiadu, a za kilka lat to już w ogóle samo zrobi kolację, posprząta dom i jeszcze z wdzięcznością zrobi wieczorem herbatę.

Tylko czy napewno to będzie oznaczało “lepiej”?

Kiedy nasze dzieci są małe narzekamy. Narzekamy na ciągłe zmęczenie, brak czasu dla siebie, czujemy się przytłoczone tym małym człowieczkiem za które jesteśmy odpowiedzialne. Bywa, że mamy dość. Tak po ludzku zwyczajnie dość. Przejmujemy się każdym posiłkiem które zje lub nie, każdą zabawką, byle tylko pozwalał mu się rozwijać. Wyszukujemy zajęć dydaktycznych, uczymy wszystkiego co tylko sami potrafimy, zapominając, że jedyne co się liczy, to to czy nasze dziecko jest szczęśliwe teraz, i czy będzie szczęśliwe w przyszłości.

Bywa, że chcemy trzasnąć drzwiami, potłuc ulubione talerze, rzucić ukochanym kubkiem o ścianę. Marzymy o zwyczajnych rzeczach: długiej i nieprzerwanej kąpieli, samotnym wyjściu do ulubionej kawiarnii czy na długo wyczekaną premierę w kinie. Marzymy o wszystkim co w jednej chwili stało się nieosiągalne, a przecież kiedyś było na wyciągnięcie ręki. Bywa. I obiecuję, że te wszystkie rzeczy wrócą. Tylko czy wtedy będzie lepiej?

Jakiś czas temu, kiedy już wieczorem leżałam już w łóżku, powiedziałam do swojego M: “patrz jaki człowiek jest głupi, nie może się doczekać aż dzieci będą większe, a kiedy już są starsze, to naprawdę żałuje tego, że czas tak szybko mija. Teraz wkurza nas, że dzieci uczepione są naszych nóg, za kilka lat nie będziemy spać po nocach, martwiąc się o powroty z imprez i nowych znajomych. Później dojdą pierwsze miłości, złamane serca i na nic już nie będziemy mieć wpływu.”

Lepiej już nie będzie. To “LEPIEJ” jest teraz.

Im szybciej to zrozumiemy tym szczęśliwsi będziemy. Coś za coś. W życiu nie ma nic za darmo. Przecież doskonale o tym wiesz.

I co z tego, że za kilka lat “odzyskamy” wolność skoro jedyne o czym będziemy myśleć to czy nasze dzieci są bezpieczne?

Czy zamierzam zrobić wszystko, żeby moje dzieci nie bały się rozmawiać ze mną o problemach? Oczywiście, że tak! Ale nie oszukujmy się, o wielu rzeczach wiedzieć nie będziemy. Tak to działa. Tak działa dorastanie. Nie wierzysz mi? Pomyśl o ilu rzeczach sama nie mówisz swoim rodzicom, tylko dlatego, że nie chcesz żeby się martwili?

To “lepiej” jest właśnie teraz.

Ten zimny obiad naprawdę nie ma znaczenia. To “mamo!” krzyczane pierdylion razy dziennie, te awantury, kłótnie, wrzaski. To jest nasze “lepiej”. Cieszmy się z tego, celebrujmy, kochajmy. Nie czekajmy, bo pewnego dnia obudzimy się i zdamy sobie sprawę, że życie naszych dzieci przeżyliśmy czekając, zamiast ciesząc się z tego co jest.

“Lepiej nie będzie”, więc doceniajmy nieprzespane noce, krzyki, piski – to też jest nasze szczęście. Jestem pewna, że za jakieś 10 lat, siedząc w drogiej restauracji na kolacji z mężem, tej za którą tak tęskniliśmy, której tak bardzo nie mogliśmy się doczekać, ze łzami w oczach będziemy wspominać wszystko to, co teraz nas tak strasznie denerwuje. Co sprawia, że zamiast cieszyć się tym co mamy, zamiast skakać ze szczęścia, że dzieci są zdrowe, że jesteśmy wszyscy razem, że na stole, w ciepłym domu, stoi nasz ulubiony kubek wypełniony pyszną herbatą, marudzimy i liczymy na lepsze jutro. Po co? Skoro szczęście to jest to co mamy teraz. Wystarczy je zauważyć i docenić.