Święta: oczekiwania vs. rzeczywistość

Wcześniejszy wpis zdradzający realia życia rodzica był hiciorem. A że hity gwarantują sławę i pieniądze (waaaat?!) to naskrobałam podobny, Świąteczny. Zaraz po wielkiej rodzinnej kłótni 😀

UBIERANIE CHOINKI:

Całą rodziną zbieramy się przy cudownym, pachnącym drzewku. Dzieci śpiewają kolędy, przystrajają drzewko, a nas rodziców przepełnia duma, że nasze pociechy mają takie wyczucie estetyki – Choinkę ubieramy na szybko, między sprzątaniem a gotowaniem. Jest krzywa, sypie się i drapie nasze dzieci, które w trakcie próbują się zatłuc bombkami. Sukces, jeśli jeszcze w ogóle stoi.

WIGILIA:

Wszyscy wspólnie siedzimy, kolędujemy i próbujemy wspaniałych potraw. – “nie chcę tego!”, “to jest obrzydliwe!”, “mamo! a on puścił bąka!”

PREZENTY:

Każdy dostaje wymarzony podarunek. – “mamo! ja tego nie chciałem!”, “a dlaczego on ma większy prezent?!”

PIERWSZY DZIEŃ ŚWIĄT:

Wstajemy późno, jemu wszyscy wspólnie śniadanie a później oglądamy bajki świąteczne, lub po prostu gramy w jakieś gry. – Pobudka o 5 (to te dziecięce radary, każące im wstawać w weekendy wcześnie), szarpanie choinki bo przecież “tam, na górze” został jeszcze jeden cukierek, hałas, zadyma i płacz, czyli codzienność.

DRUGI DZIEŃ ŚWIĄT:

Powtórka dnia pierwszego – Nikt nie chce jeść, nikt nie chce spać, wszyscy są zmęczeni i wkurwieni (oczywiście nikt nie wie na co).